Mainz zonder kathedraal is geen Mainz

Met de directeur van de bisschoppelijke kathedraal en het diocesane museum door de kathedraal van Mainz

Gebouwd was de Dom van Mainz meer dan duizend jaar geleden als de kroningskerk van het keizerrijk en het evenbeeld van de oude Sint-Pietersbasiliek in Rome. Peter in Rome. Ooit ontworpen als een drieschepige romaanse zuilenbasiliek, was het de zetel van de tweede man in de staat in het Heilige Roomse Rijk. De aartskanselier en het hoofd van het kiescollege regeerden van hieruit. De kathedraal van Mainz is het hoogtepunt en het middelpunt van de stad Mainz. Ik heb een afspraak met Dr. Winfried Wilhelmy, directeur van de bisschoppelijke kathedraal en het bisschoppelijk museum in Mainz. Hij zal me rondleiden door de kerk en het museum achter de roodachtige zandstenen muren.

Op het spoor van de geschiedenis in Mainz

De Kathedraal Museum bevindt zich in de voormalige kapittelzalen en de oorspronkelijke kruisgang van de kathedraal van Mainz. Hier in de kloostergang ontmoet ik Dr. Wilhelmy. We lopen letterlijk in de voetsporen van de geschiedenis. De vloer onder onze voeten bestaat deels uit oude grafstenen. Ze getuigen van het vroegere doel van deze plek. De kruisgang was een begraafplaats en tegelijkertijd een verbinding tussen de kapittelzalen en de kerk.

De zandstenen muren staan via grote raambogen in open verbinding met de binnenplaats, maar toch voel ik al de koelte en rust die van de dikke muren uitgaan. De drukke markt aan de andere kant van de stenen heb ik helemaal achter me gelaten.

"Dingen zijn op de een of andere manier eeuwenlang doorgegaan"

We naderen de kathedraal en gaan onderweg Dr. Wilhelmy's favoriete plek binnen, de Memorie. Dit is een deel van de westelijke vleugel van het klooster. In de eerste jaren na 1200 was hier een kapittelzaal met het karakter van een vergaderzaal. Voor Dr. Winfried Wilhelmy is deze ruimte veel meer aanwezig als begraafplaats en gedenkplaats voor de doden. Daar komt de naam vandaan: Memorie. Dr. Wilhelmy legt mij zijn fascinatie voor dit deel van de kathedraal uit: "Het ademt juist deze herinnering aan de doden, die ik echter zo ontroerend vind, omdat je deze opeenvolging van leven en sterven daar gewoon kunt volgen zoals op geen enkele andere plek in de kathedraal." Ik volg zijn woorden en realiseer me dat de gedachte aan de dood op deze plek niet zo beangstigend is. "Ik vind het een heel geruststellende gedachte om in deze ruimte te staan en te weten dat je deel uitmaakt van een geheel. Maar op de een of andere manier gaat het leven door", zo beschrijft Dr. Wilhelmy het. Ik kan het alleen maar met hem eens zijn.

Mijn blik dwaalt door de bijna vierkante ruimte. De architectuur van de memoria symboliseert het feit dat het maar doorgaat. Aan de ene kant is een groot Romaans portaal. Deze hedendaagse getuige van het eerste uur is inmiddels dichtgemetseld. Aan de andere kant is een gotisch portaal dat getuigt van de volgende bouwfase van de kathedraal van Mainz en een ander tijdperk.

De kathedraal van Mainz is een van de drie keizerlijke kathedralen van Rijnland, samen met Speyer en Worms. Als zodanig documenteert het meer dan duizend jaar geschiedenis van het Duitse Rijk. In haar geschiedenis heeft de kathedraal verschillende branden en verwoestingen gekend. De kathedraal werd herhaaldelijk gerenoveerd en aangevuld met nieuwe architectonische elementen. Des te indrukwekkender is het dat er zo'n rijkdom aan voorwerpen, grafstenen, preekstoelen, beelden en schilderijen bewaard is gebleven in de kathedraal van Mainz. Deze collecties maken de kathedraal uniek, vertelt Dr. Wilhelmy.

We betreden de kathedraal door het gotische portaal. Gekleurde zonnestralen vallen door de gebrandschilderde ramen op de lichte zandstenen muren.

Een gast in de gewijde zalen

Ik ben overweldigd door de rust en de grootte en ruimte van de kathedraal. Tijdens de mis 's avonds zullen deze zalen weer gevuld zijn met leven.

We wandelen door de kathedraal en Dr. Wilhelmy vertelt me over het grote belang van de kathedraal voor Mainz. Als er een wekelijkse markt is, verzamelt de kathedraal van Mainz alle burgers en geïnteresseerden eromheen. "Het is het hart van de stad. Mainz zonder kathedraal is Mainz niet."

Op elke hoek van de kathedraal wordt de lange geschiedenis en de band met de stad duidelijk. In de kleurrijke ramen herken ik van dichtbij de namen van alle voorgaande aartsbisschoppen. Elke aartsbisschop wordt bij naam genoemd in zijn eigen kleurrijke vierkant met jaartallen en een kleine schets.

Het hoofdaltaar vormt het middelpunt en de blikvanger van de kathedraal. Terecht, want het is een beetje bijzonder. Ongebruikelijk is dat het hoofdaltaar naar het westen is gericht en niet naar het oosten. Dit komt door zijn model, het pauselijk altaar in de oude Sint-Pietersbasiliek in Rome.

De levende schat van de kathedraal

Onze weg naar het museum leidt ons langs de schatkamer van de kathedraal. De collectie wordt tentoongesteld in goed verlichte glazen vitrines. Zwarte panelen en achtergronden vormen een modern contrast met de roodachtige zandstenen muren.

Dr. Wilhelmy legt me uit dat er stukken zijn met een eeuwenlange geschiedenis. Sommige voorwerpen zijn nog niet zo oud en worden nog steeds gebruikt door de aartsbisschoppen van de kathedraal. Dat is ook de reden waarom de schat van de kathedraal wordt beschreven als levend en groeiend.

Het bisschoppelijk kathedraal- en diocesaan museum van de kathedraal van Mainz schetst de bijna 2000-jarige geschiedenis van het aartsbisdom Mainz en toont schilderijen, beeldhouwwerken, schatkunst en wandtapijten. Daaronder zijn beeldhouwwerken van de 13e-eeuwse meester uit Naumburg, 18e-eeuwse meubels van Abraham Roentgen of schilderijen van Lukas Cranach. Dr. Wilhelmy vindt het vooral leuk om de indrukwekkende tentoonstellingen te bekijken.

"Hij weet de juiste richting."

De directeur van het museum overhandigt me eerbiedig zijn lievelingsstuk. Het is een klein fragment van een hand die rond 1239 door de Naumburgse meester werd bewerkt voor het verrijzenispaneel van het westelijke doksaal in de kathedraal. Toen het doksaal werd ontmanteld, kwamen er fragmenten in de grond terecht, waaronder dit fragment, dat pas jaren later werd herontdekt.

Pas met de uitleg van Dr. Wilhelmy begrijp ik het verhaal achter het handfragment. Het laat twee in elkaar grijpende handen zien. De hand van een herrezen man die vol vertrouwen door de hand van een engel naar de poort van het paradijs wordt geleid. "Hij weet al de juiste richting", zo interpreteert Dr. Wilhelmy de tentoonstelling. Het vertrouwen dat deze in steen uitgehouwen handen uitstralen is verbazingwekkend en trekt ook mij in de ban van de kleine tentoonstelling.

Je kunt de tentoonstelling, samen met vele andere, zien in de in de nieuw ontworpen afdeling Vroege en Hoge Middeleeuwen van het Diocesane bekijken.

Als ik de kathedraal via de kloostergang weer verlaat, kijk ik nog eens achterom en laat de rust op me inwerken. Ik begrijp nu weer begrijpen waarom dr. Wilhelmy in ons gesprek herhaaldelijk benadrukte dat de kathedraal gesprek dat de kathedraal geschiedenis ademt en onmisbaar is als hart van de stad. niet meer weg te denken is.

Als je de rust van de kathedraal wilt ervaren buiten de diensttijden, kun je meer informatie vinden op de Website van het bisdom Mainzwanneer de kathedraal open is. De openingstijden en alle andere informatie over de collectie en lopende tentoonstellingen zijn te vinden op de website van de Bisschoppelijke kathedraal en Diocesaan Museum.