Een dagje wandelen in Flonheim en op de Hiwwelt Tour Aulheimer Tal

Start in Flonheim

Op een zaterdagochtend in de zomer sta ik nieuwsgierig rond te kijken op het marktplein in Flonheim. Een half jaar geleden was ik de Dagtocht Aulheimer Tal langs Flonheim gewandeld. Deze keer wil ik eerst het dorp verkennen. In het huis naast de kerk gaat een deur open. "Weingut-Vinothek Klosterhof" staat er op de muur van het huis geschreven.

Kort daarna ontmoette ik Anke Schäfer van het Wijnmakerij Klosterhof in gesprek. Een paar jaar geleden heeft het echtpaar Schäfer het huis omgebouwd tot vinotheek. Nu zijn er naast wijnproeverijen ook cadeaus, kruiden en chutneys. De deur staat open op vrijdag en zaterdag, omdat ze het belangrijk vindt dat mensen gewoon binnen kunnen komen. Zoals Cultuur- en wijnambassadeur van Rheinhessen Anke Schäfer laat gasten, wandelaars en fietsers kennismaken met het gebied. Met een bezwaard hart neem ik afscheid van haar en de wijn en rijd een klein stukje in de auto.

Een bewegwijzerde route leidt van de Adelberghalle in Flonheim naar de Hiwweltour. Ik verheug me nu al op de Hiwweltour, die bijzonder afwisselend is voor Rheinhessen. Naast de onvermijdelijke wijngaarden met de normale wijngaardhuisjes, vind je hier ook trulli met stenen daken.

Trulli

Toen ik voor het eerst ergens "Trulli" las, vroeg ik me af waar deze benaming vandaan kwam. Vorig jaar had ik een interview met cultuur- en wijnambassadeur Thomas Huckle, die me er meer over vertelde. Er waren twee verklaringen. In de ene versie zouden Apulische metselaars in de 18e eeuw de bouwstijl naar Rheinhessen hebben gebracht (zie ook Alberobello, Italië). Vandaar de namen trullo (enkelvoud) en trulli (meervoud). In de andere versie werd de bouwmethode historisch gezien al in de Middeleeuwen gebruikt voor bakhuizen, en vanwege de langzaam taps toelopende muren (Draagconstructie) geen hout nodig zou zijn (hout zou altijd schaars zijn geweest in Rheinhessen).

Ik vermoed dat het ook een synthese van beide versies kan zijn. Misschien zagen Apulische gastarbeiders de kleine bakstenen huisjes en noemden ze ze trulli. In ieder geval was er een schuilplaats voor iedereen in geval van regen of onweer bij het werken in de wijngaard met paard of os. En tegenwoordig zijn het echte juweeltjes in de wijngaarden.

Uitkijktoren Lonsheim

Ik passeer steengroeven, op de een of andere manier een onbekend gezicht voor mij. Maar in de steengroeven rond Flonheim werd vroeger zandsteen gewonnen, onder andere voor de bouw van de kathedralen van Keulen en Mainz. Bij de uitkijktoren van Bornheim heb ik al het eerste mooie uitzicht. Later loop ik langere paden door een bos en kom ik direct bij de uitkijktoren van Lonsheim.

Een ander hoogtepunt is de trullo op de Adelberg, waar ik niet alleen in de verte kijk, maar ook in de Aulheim vallei. Ik herinner me de inscriptie "J7HZ56" op de trullo. Cultuur- en wijnambassadeur Huckle legde me destijds in een interview uit dat de tekens stonden voor het bouwjaar 1756 en de bouwer Johannes (Hans) Zimmer uit Flonheim. Ik vind het leuk hierboven, er is een tafel en een zitje naast de trullo.

Op een dag, ik ben vastbesloten, zal ik ook bij de wijnbelevenis zijn ".Trullo in vlammen"er zijn. Maar vandaag en nu wil ik terug naar Flonheim.

Deze keer kort ik de Hiwwelt-tour in omdat ik op tijd wil stoppen bij Veronika's wijnbistro. En dus sla ik weer af en daal af naar Flonheim.

Veronika's Wijnbar

Ik maak er eigenlijk Veronika's Wijnbarvoordat er steeds meer gasten arriveren en de selectie heerlijke taarten en cakes decimeren. In het café achter het marktplein van Flonheim kan ik een praatje maken met Veronika Roos. Ze heeft er altijd van gehouden om taarten te bakken en ze aan te bieden aan de gasten van de wijnmakerij en het plattelandshotel van haar ouders. Na haar studie keerde ze terug, ging met haar droom voor zichzelf beginnen en opende de wijnbistro.

Twee stukken taart zwaarder neem ik afscheid om naar de Informatiebalie en het plaatselijke museum op het marktplein. Op de bovenverdieping van het rode barokke huis leer ik veel over de geschiedenis van het gebied en de vele steengroeven. Eerst ben ik verbaasd over het skelet van de zeekoe "Floni". Maar dan leer ik dat 30 miljoen jaar geleden de zeekust hier liep. Ik haal zelfs de zaterdagse rondleiding. Daarna ben ik "platgeslagen" door de vele indrukken.

Ik heb in ieder geval een paar flessen wijn in de kofferbak voor later om te ontspannen. Ik kom zeker nog een keer terug voor een nieuwe verkenning van Flonheim en voor een derde wandeling van de Hiwweltour. Mijn vrouw zal er dan zeker zijn, want ze zou me uitnodigen voor koffie met gebak.

Mijn artikel verscheen voor het eerst in de Vakantiecatalogus Rheinhessen 2018 (bestellen en downloaden als PDF). Voor dit blogartikel heb ik de tekst aangepast en uitgebreid en meer foto's toegevoegd.