Handgemaakt met hart en ziel - voedingsmiddelenfabrieken in Rheinhessen

De geur van verse broodjes

Het is 8 uur 's ochtends en ik sta in de Bakkerij Finkenauer in Ober-Ingelheim. Er hangt een heerlijke geur van versgebakken brood, broodjes en zoet gebak. Zelfs de eerste blik op de uitstalling laat zien dat hier nog echt bakkerswerk wordt gedaan. Enorme broden liggen op de planken. De manden eronder en in de toonbank zijn gevuld met nog warme broodjes en het gebak doet me watertanden. Het is een bakkerij zoals ik me die uit mijn jeugd herinner, met vriendelijk personeel dat de klanten meestal persoonlijk kent en waar een praatje maken over de toonbank erbij hoort.

Uitzicht in de bakkerij

Ik ontmoet Frank Finkenauer. Hij nam de bakkerij over van zijn van zijn vader, maar het bakkersvak is al zo'n 160 jaar in de familie. jaren in de familie. De bakkerij werd in 1861 opgericht in Kriegsfeld in Rijnland-Palts. verhuisde de bakkerij op de hoek in 1971 naar Ingelheim. Sindsdien wordt hier nog steeds gebakken, traditionele recepten en technieken die van generatie op generatie zijn doorgegeven. Van generatie op generatie.

Ik mag rondkijken in de bakkerij, krijg uitleg over de inhoud van talloze schalen en ben gefascineerd door de details die de geschoolde bakker en banketbakker me vertellen over het bakkersvak. Conserveringsmiddelen, kant-en-klare mixen of zelfs kant-en-klaar deeg (niet ongewoon in de hedendaagse bakkerijen) gaan hier niet in de broodzak. In plaats daarvan mengt hij elk meel- en graanmengsel zelf, bereidt het deeg voor zodat het de tijd heeft om te rijpen en bakt het uiteindelijk vers voor de verkoop. Het is een tijdrovende methode, maar het resultaat is het waard.

Frank Finkenauer overhandigt me zijn broodkalender. Een DIN A4 met alle soorten brood die hij in de aanbieding heeft. Van klassiek gemengd roggebrood tot het originele Chia graanbrood. Zoals hij in een gesprek zegt zou hij nog veel meer willen uitproberen en nieuwe dingen maken, maar daar heeft hij de tijd niet voor in de maar er is niet genoeg tijd in zijn werkschema. Pas sinds kort schakelt hij al zijn producten over op volkorenmeel. Een beetje een gok, maar het is goed ontvangen door zijn klanten.

Passie en idealisme

Ik kan de passie voor zijn werk voelen. Met liefde en terechte trots vertelt hij me over zijn broden en specialiteiten, zoals het het knäckebröd-assortiment, en toch klinkt er een beetje droefheid in zijn stem als hij vertelt over in zijn stem als hij nadenkt over de werkomstandigheden van zijn gilde vandaag de dag. van zijn vak. Steeds lagere prijzen, steeds minder waardering voor goede kwaliteit en een uniforme smaak door talloze toevoegingen maken die nog steeds belang hechten aan hoogwaardige grondstoffen en ingrediënten, het leven niet gemakkelijk. Het leven is niet gemakkelijk.

Met een heerlijk brood rode wijn onder mijn arm en de grote hoop ik dat zulke gepassioneerde bakkers er nog lang zullen zijn, stap ik de winkeldeur uit. de winkeldeur.

De limonadesommelier

In de wijk Worms in Herrnsheim wacht Paul Weißbach, oprichter van de limonadefabriek, me op. Luide frisdrank. Gehuld in een zweetjas en baseballpet staat hij achter de toonbank van zijn kiosk, een klein winkeltje in een onopvallende achtertuin. Nog voordat ons gesprek echt begint, heb ik al een glas voor me staan en kan ik kiezen uit vijf verschillende smaken verfrissende limonade: Cola, Cola-Orange, Orange, Lemon en Grapefruit. Ik kies spontaan voor grapefruit en de eerste limonadeproeverij van mijn leven begint.

Frisdrank in een wijnglas

Terwijl ik de limonade op mijn tong laat tintelen, vertelt Paul Weißbach me hoe het idee voor zijn limonadeproject is ontstaan. werd geboren. "Eigenlijk," begint Weißbach, die parttime werkt voor het DJ-collectief Komma Laut. collectief Komma Laut, "was het gewoon bedoeld als evenementendrankje voor evenementen waar we draaiden. waar we spelen." Zelfverzekerd dacht hij dat het niet moeilijk kon zijn om zelf limonade te maken. moeilijk kon zijn om zijn eigen limonade te maken. Maar hij besefte al snel dat de eerste horde het vinden van een bottelarij was. bottelarij. "De gebruikelijke bottelhoeveelheden zijn een miljoen liter. liter. De meeste mensen lachten om ons idee," zegt Weißbach terugkijkend. terugkijkend.

Toen een bottelbedrijf uit de regio uiteindelijk akkoord ging, kon het eigenlijke werk eindelijk beginnen. Nu was het tijd om het juiste recept te vinden. Meer fruit, minder suiker en de juiste hoeveelheid koolzuur - het basisidee was snel beslist, de fijnere details werden stap voor stap uitgewerkt.

Mijn glas grapefruitlimonade is inmiddels leeg en ik kijk uit naar Cola, een van de eerste drie smaken die in 2013 op de markt kwam. "Cola was een must en een uitdaging tegelijk, want iedereen kent de klassieke smaak van cola," vertelt de sociaal pedagoog en zelfs nu voel ik het enthousiasme in zijn stem als hij vertelt over het moment van zijn eerste perfecte "Lute Limo Cola". Het is een lang proces, een constant proeven, toevoegen en weghalen van suiker of koolzuur totdat de juiste smaak is gevonden. Hij neemt altijd monsters in een wijnglas, want alleen zo kan de juiste smaak zich ontvouwen.

"oldschool" in plaats van trendy

Paul Weißbach wilde met zijn limonades geen trendy product ontwikkelen, maar een klassiek drankje - misschien zelfs een beetje "oldschool". Maar het gaat hem er ook om de slechte reputatie van limonade te verbeteren. "Limonade kan meer dan je denkt en het is eerlijk," zegt hij terwijl ik "Loud Lemonade" probeer. "Iedereen weet tenslotte dat er suiker in zit en kan en moet er dus matig mee omgaan." Toch zijn zijn frisdranken zo natuurlijk mogelijk, met weinig suiker, geen kunstmatige kleurstoffen en puur natuurlijke smaken.

De distributie van de kleine limonadefabriek verloopt alleen door Paul Weißbach. Hij levert aan cafés en bars binnen een straal van 100 km. 100 km, en hij is daar kieskeurig in, want zijn limonade "heeft een goed tehuis nodig", zoals hij zelf zegt. Voor de rest is zijn kleine kiosk elke zaterdag open. Nuchter, rechttoe rechtaan zonder veel franje - dat is Laute Limo. Maar boven alles maar één ding vooral: lekker!

Een leven voor de Noodle

Een paar voorsteden verderop, in Worms-Horchheim, wachten Elli en Theo Heyne me op in hun boerderijwinkel. Al 20 jaar wijden ze hun leven aan pasta. "Börschinger's noedels"is de naam van de kleine fabriek die in 1988 werd opgericht door de vader van Elli Heyne en nu wordt gerund door de tweede generatie.

Het was niet de passie voor noedels die destijds aan de basis lag van de oprichting, maar een overschot aan eieren in de familieboerderij waar verstandig mee moest worden omgesprongen. Pragmatisme in plaats van passie, het ziet er anders uit voor de heer en mevrouw Heyne vandaag. Zodra ik de kleine winkel binnenstap, voel ik met hart en ziel aan elk product gewerkt worden. Talloze verpakkingen van verschillende soorten pasta liggen liefdevol gedrapeerd op de planken, tussen pesto's en chutneys - ook zelfgemaakt.

Lang drogen is het allerbelangrijkste

Elli Heyne is verantwoordelijk voor de winkel en de distributie, haar man haar man Theo voor de productie. Drie dagen per week, soms tot diep in de nacht, staat hij s nachts staat hij bij de pastamachine en haalt laag na laag pasta naar binnen en legt ze voorzichtig op de trays, klaar om te drogen. "30 30 uur zachtjes drogen resulteert in een uiterst smakelijke en stevig aanvoelende noedel," legt hij me uit. noedels," legt de getrainde timmerman uit, die 20 jaar geleden hout voor deeg verruilde 20 jaar geleden en daar erg blij mee lijkt te zijn. "Het was geen lang geplande in de 'noedelbusiness', maar eerder een beslissing genomen uit de uit de situatie," vertelt Theo Heyne, "maar ik had een groot verlangen om de noedels van Börschinger noedels tot iets bijzonders te maken".

Pasta voor elke smaak

Daarin is hij geslaagd, want de fabriek heeft nu wel 80 verschillende soorten pasta in haar assortiment - zowel conventionele als gecertificeerde biologische. Het spreekt voor zich dat hij veel belang hecht aan de beste kwaliteit grondstoffen. Altijd verse eieren van een biologische boerderij in de Pfalz en eersteklas durumtarwegries vormen de basis van de Börschinger noedels, maar er is nog iets anders dat belangrijk is voor deze basis: creativiteit en het plezier van experimenteren.

Natuurlijk zijn er de klassieke geperste lintnoedels, spirelli's of spaghetti's, maar er zijn ook allerlei heel eigen creaties, zoals opgerolde noedels met hennep, spinazie of walnoot, en - niet te vergeten - vers bereide molle vingerhoedjes. En de fabriek biedt zelfs noedels zonder eieren voor veganisten.

Elke pastawens wordt hier vervuld

"Tot een jaar geleden stond ik zelf op weekmarkten en verkocht daar 19 jaar lang onze pasta," herinnert Theo Heyne zich met enige nostalgie. Vandaag de dag is het belang van weekmarkten aanzienlijk afgenomen; alleen op boerenmarkten zijn de Heynes nog vertegenwoordigd met een kraam. In de loop der jaren heeft zich echter een andere branche ontwikkeld: contractdeegwaren die speciaal voor klanten worden gemaakt. Of het nu gaat om wijnboeren die hun exacte wijn in de noedel willen laten verwerken of bedrijven die op zoek zijn naar een heel speciaal personeelsgeschenk - Börschingers Nudeln kan bijna elke noedelwens vervullen. 

Ik kijk nog eens rond in het winkeltje en ontdek onder bijna elke pastasoort een speciale noedel. geschikt recept. Alleen al bij het lezen loopt het water me in de mond en zie ik een glimlach over het gezicht van Elli Heyne flitsen - ze weet dat haar voorliefde voor pastadetails goed in de smaak valt bij de klanten. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de noedels van Börschinger nu tot ver buiten de stads- en deelstaatgrenzen bekend zijn. Het familiebedrijf verscheept zijn producten door heel Duitsland.

Als ik na ruim twee uur de boerderijwinkel verlaat met drie pakken noedels noedels en een heleboel nieuwe kennis, weet ik wat ik morgen ga koken. morgen koken.

Zoete verleiding

Mijn laatste bezoek brengt me naar Schwabenheim in Nina's Pralinéfabriek. De kleine winkel is goed verstopt in een achtertuin, maar een bord met heerlijke chocolaatjes op het hek wijst me de weg.

Nina Klos is de naam van de eigenaresse die hier sinds 2011 zoete verleidingen van topkwaliteit maakt. Pralines, truffels en chocoladerepen - de opgeleide bakker en banketbakker ontdekte haar liefde voor deze kleine lekkernijen al vroeg. "Ik had het geluk dat ik tijdens mijn opleiding tot banketbakker met chocolade kon werken," vertelt Nina Klos terwijl ik naar de heerlijke uitstalling kijk. "Pure chocolade is een zeer hoogwaardige grondstof en daarom geen dagelijkse kost, zelfs niet in banketbakkerijen. Tijdens mijn werk werd ik meteen verliefd op dit geweldige product."

Alleen de beste grondstoffen

Ik merk meteen in ons gesprek dat deze passie tot op de dag van vandaag voortduurt. Deskundig en liefdevol legt ze me uit hoe de individuele pralines en truffels worden gemaakt. Of ze nu gedopt, gerold, omhuld of glad zijn, elk van de kleine snoepjes wordt volgens haar eigen recept en met de hand gemaakt en gedecoreerd. De chocoladerepen worden met de hand gegoten en verfijnd met noten, bessen of kruiden.

Het spreekt voor zich dat Nina Klos alleen de beste grondstoffen - fair trade en gecertificeerd biologisch - gebruikt voor haar producten. "De herkomst van mijn grondstoffen is heel belangrijk voor mij, omdat ik verantwoordelijkheid wil nemen voor het milieu en tegelijkertijd wil zorgen voor betere sociale omstandigheden in de landen van herkomst van de cacaobonen. Daarom werk ik al sinds het begin samen met een bedrijf in Peru."

Nina's Kwestie van het Hart

Nina Klos verkoopt haar pralines, truffels en bonbons op kunst-, boeren- en ambachtsmarkten, en op donderdag van 14.00 tot 18.00 uur ook in haar kleine winkel in Schwabenheim. Ze heeft altijd 30 soorten in de aanbieding, plus fijne chocolaatjes in reepvorm of ook uitvoerig gegoten in verschillende figuren - vaak helemaal volgens de wensen van de klant. "Of het nu voor geboortes, bedrijfsjubilea of andere gelegenheden is, ik krijg vaak opdrachten om mijn eigen chocoladecreaties te ontwerpen," vertelt de meester-chocolatier. "Ook wijnmakers die hun eigen wijn meebrengen en daar een bijpassende praline van willen laten maken behoren tot mijn klanten."

Het is een afwisselende en zeer creatieve baan, echt vakwerk met veel passie. Vakmanschap met veel passie. Dat chocolade haar hart is staat niet alleen in haar flyer, maar is ook tastbaar als je Nina's Pralinenmanufaktur binnenstapt. merkbaar. Voordat ik het winkeltje verlaat, stel ik een zakje samen met mijn favoriete pralines en van mijn favoriete pralines en verlaat ik het winkeltje vol verwachting van de van de zoete verwennerij.